30 Σεπ 2012

ΤΟ "ΨΝΑ ΔΑΦΝΙ" ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΑ ΠΡΩΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ ΣΤΟ ΑΣΥΛΟ

ENOIKOI ΕΞΩΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΗΣ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ "ΨΝΑ ΔΑΦΝΙ" ΕΠΙΣΤΡΕΦΟΥΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΨΥΧΙΑΤΡΕΙΟ

Στο δρόμο, που έχει ήδη ανοίξει, της «επιστροφής στο ψυχιατρείο», διεκδικεί τα πρωτεία και μπαίνει επικεφαλής το ίδιο το ψυχιατρείο. Την ίδια στιγμή που καταρρέουν οι ΜΚΟ και επικρέμαται η επιστροφή εκατοντάδων πρώην εγκλείστων εκεί, απ΄ όπου φάνηκε αρχικά ότι διέφυγαν, στις πτέρυγες του ασύλου (που σιγά - σιγά ξανανοίγουν), το ΨΝΑ, με τον άμεσο έλεγχο που έχει πάνω στις άνω των εκατό δικές του στεγαστικές μονάδες, αποδεικνύεται πιο ταχύ και πιο αποτελεσματικό : 21 ένοικοι, κυρίως  τρίτης ηλικίας, στεγαστικής δομής στο κτίριο του «Παλμύρα» στην οδό Μάρνη, πλατεία Βάθης, μεταφέρονται με διαδικασίες fast track μέσα στο ψυχιατρείο, οι περισσότεροι στο γηροψυχιατρικό (Μποδοσάκειο) που, ήδη, ύστερα από περσινή συγχώνευση, νοσηλεύει, στο καθένα από τα δυο τμήματά του, περί τους 50-55 ασθενείς (οι περισσότεροι κατάκοιτοι), που τώρα θα ξεπεράσουν τους 65 : επιστροφή στην «προ της Λέρου» περίοδο - την περίοδο που δημιούργησε την «Λέρο».

Η ευλογοφανής δικαιολογία είναι η δραματική έλλειψη προσωπικού που υπάρχει στο ΨΝΑ, καθώς η εν λόγω στεγαστική δομή στην οδό Μάρνη (όπως πολλές άλλες του ΨΝΑ) λειτουργούσε με «μονοβάρδιες». Αντί να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα (και πώς μπορεί ν΄ αντιμετωπιστεί με την απόλυτη υποταγή στις επιταγές του μνημονίου και της τρόικας;) επιλέγεται ο δρόμος της διάλυσης και της ασυλοποίησης και η λογική της αποθήκης.

Όπως είναι γνωστό, το μοναδικό κριτήριο, πλέον, για την χάραξη «πολιτικής» στην ψυχική υγεία, όπως και στην υγεία γενικότερα, από το επίπεδο της τρόικας μέχρι αυτό των εντεταλμένων διοικητών των νοσοκομείων και των αντίστοιχα εντεταλμένων συνεργατών τους, είναι η στυγνή περικοπή δαπανών - περικοπή μέχρι κυριολεκτικής εξόντωσης. Υπάρχουν, ήδη, από μακρού πυρετώδεις (αλλά αναποτελεσματικές μέχρι τώρα) ενέργειες να μεταστεγαστούν στεγαστικές δομές, που έγιναν με χρηματοδότηση του Γ΄ΚΠΣ, σε ιδιόκτητα κτίρια του δημοσίου (προκειμένου να μειωθεί η δαπάνη για ενοίκια), χωρίς να είναι κανείς σε θέση να ελέγξει τα κριτήρια της καταλληλότητας του κτιρίου, του αριθμού των ενοίκων που θα φιλοξενηθούν εκεί (πιθανό να δούμε δομές των 40 και 50 ατόμων σε ένα κτίριο, σε μια γειτονιά, με ταυτόχρονη μείωση το προσωπικού, όπως έχει αρχίσει ήδη να γίνεται σε κάποιες δομές στου ΨΝΑ), αλλά και άλλα προβλήματα, όπως το ξερίζωμα μιας δομής, που έχει αναπτύξει σχέσεις και έχει ενσωματωθεί σε μια γειτονιά εδώ και δέκα, πχ, χρόνια, σε τελείως άλλη τοποθεσία. Αυτά τα, προς το παρόν, πορευόμενα με εργώδεις διαδικασίες σχέδια συγχώνευσης/μεταστέγασης/κατάργησης δεν είναι παρά το πρώτο βήμα της επιστροφής «μέσα».

Οι συνθήκες που ήδη διαμορφώνονται, εντός του ΨΝΑ, σε μερικά από τα ήδη συγχωνευμένα ενδονοσοκομειακά τμήματα, με πολλούς ασθενείς (γύρω στους 50-60 το καθένα) με πολύπλοκες ανάγκες και εξαιρετικά λίγο, αβοήθητο και κουρασμένο προσωπικό, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πρωτοφανείς αν δεν ήταν ακριβώς οι συνθήκες στα ελληνικά (και όχι μόνο) άσυλα πριν την έναρξη της λεγόμενης «ψυχιατρικής μεταρρύθμισης», έστω και αν απέχουμε από την περίοδο αυτή όχι περισσότερο από 20 χρόνια. Φαίνεται ότι, ενώ νομίζαμε ότι είχαμε ξεκινήσει «για αλλού», στην πραγματικότητα μοιάζει σαν να μην είχαμε φύγει ποτέ.

Ταυτόχρονα, οι συνθήκες νοσηλείας στο ΨΝΑ αποκτούν χωρίς προηγούμενο, για τα τελευταία χρόνια, κατασταλτικά χαρακτηριστικά, που μέχρι και η «Επιτροπή Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ψυχικά Πασχόντων» του Υπουργείου άσκησε εγγράφως έντονη κριτική για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες περιθάλπονται άτομα με νοητική υστέρηση και αυτισμό στο γνωστό ως «7ο περίπτερο» (που ήδη έχει μεταφερθεί σε άλλο, παλιό και άδειο μέχρι τώρα, τμήμα), με τις πρακτικές της «προληπτικής καθήλωσης» (δηλαδή, όλο το 24ωρο), τις έγγραφες προτάσεις της Διευθύντριας της Ιατρικής Υπηρεσίας προς την Διοίκηση του ΨΝΑ για «10 ειδικές καρέκλες με μπράτσα από σίδερο – ατσάλι που θα ‘πακτωθούν’» καθώς και «ειδικών κατασκευών σε ζώνες για ορισμένους ασθενείς …. ώστε να περιορίζονται αυτοί στις καρέκλες» κλπ.

Μια βασική παράμετρος των δυσκολιών, ίσως από τις πιο σημαντικές, εν μέσω αδιεξόδων εργασιακών, θεσμικών και προσωπικών και της απελπισίας που βιώνεται από αυτό που εμφανίζεται ως έλλειψη διεξόδου και προοπτικής σε όλα τα επίπεδα, είναι η καλλιέργεια μιας συνείδησης και μιας στάσης που κυμαίνεται από την ουδέτερη (έως και ευμενή) συναίνεση, μέχρι την ανοιχτή υποστήριξη των διαδικασιών «επιστροφής στο άσυλο» ως ενός φαντασιωσικού οχυρού για την υπεράσπιση της θέσης εργασίας και των όποιων αποδοχών εντός αυτού και στο όνομα της κοινωνικής αποστολής που, μέσα στις δεδομένες συνθήκες, ανατίθεται σε αυτό.

Και μέσα σ΄ όλα αυτά, η Διοίκηση του ΨΝΑ, πιστή στην τροϊκάνικη λογική των «ισοδύναμων μέτρων», δεν θ΄ άφηνε δυο ορόφους του «Παλμύρα» άδειους, καθώς πληρώνει ενοίκιο για όλο το κτίριο (στο ισόγειο του οποίου στεγάζονται τα εξωτερικά ιατρεία του ΨΝΑ). Γι’ αυτό, με τις ίδιες fast track διαδικασίες, έβαλε μπροστά (ενεργώντας «χωρίς τον ξενοδόχο», βέβαια, όπως θα φανεί στη συνέχεια) την μεταφορά του «Προγράμματος γυναικών» του 18 Ανω στο Ψυχικό (λόγω προβλημάτων του εκεί κτιρίου), στους χώρους του «Παλμύρα» που έχει προγραμματιστεί ν΄ αδειάσουν - ένα πρόγραμμα, δηλαδή, απεξάρτησης από τοξικές ουσίες ακριβώς πάνω στη πλατεία Βάθης!!! Τα σχόλια περιττεύουν.

Επί όλων αυτών πρόκειται να επανέλθουμε σύντομα.

Πηγή: Psyspirosi.gr



Πατήστε εδώ για να διαβάσετε το έγγραφο της «Επιτροπής Προστασίας των Δικαιωμάτων των Ψυχικά Πασχόντων» του Υπουργείου για το 7ο.

ΤΗΝ ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΙΚΑ ΠΑΣΧΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΝΑΠΗΡΩΝ ΕΠΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚHΝΙΟ ΟΙ ΝΕΟΝΑΖΙ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Την στείρωση και την ευθανασία των ψυχικά πασχόντων και των αναπήρων ξαναφέρνουν στο προσκήνιο οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Σαν γνήσιοι κληρονόμοι και συνεχιστές του Χίτλερ και των πολιτικών του, της εξόντωσης και της γενοκτονίας, προβάλλουν μέσα από το κατ’ ευφημισμόν "οικολογικό" τους σάϊτ,  κείμενο του 1985 ενός γάλλου «καθηγητή» με τίτλο: "H Δημοκρατία καταδικάζει αθώα πλάσματα σε ισόβιο βασανισμό." . Ένα πλήρες πρόγραμμα, στην πραγματικότητα, εξόντωσης των ψυχικά πασχόντων, με τον ίδιο ακριβώς σκεπτικό, αλλά και το «φιλεύσπλαχνο» πλασάρισμα, των τότε γερμανών ψυχιάτρων («για να μη υποφέρουν οι δυστυχείς»), που ήταν οι θεωρητικοί εισηγητές (Hoche και Binding κλπ) και πρακτικοί διαμορφωτές της εξόντωσης εκατοντάδων χιλιάδων (σύμφωνα με εκτιμήσεις, πιθανόν και άνω των 250.000) εγκλείστων στα ψυχιατρεία της Γερμανίας.

 

Διαβάζουμε στη χαρακτηριστική αφίσα του 1938 :
«60.000 μάρκα (Reichsmarks) είναι το ποσό που κοστίζει στην λαϊκή κοινότητα, στη διάρκεια της ζωής του , αυτό το άτομο που πάσχει από κληρονομική μειονεξία. Αγαπητέ συμπολίτη αυτά είναι και δικά σου χρήματα. Διάβασε το «A New People» το μηνιαίο περιοδικό του «Γραφείου για την φυλετική πολιτική» του NSDAP.»

Είναι προφανές ότι, μετά τα πογκρόμ και τις δολοφονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών και παράλληλα προς αυτές, ήλθε η σειρά των ψυχικά ασθενών και των αναπήρων, όπου φαίνεται ότι το ρατσιστικό πρόσημο του «έλληνα» δεν ισχύει, πλέον, χωρίς περαιτέρω προσδιορισμό, καθώς, ως «έλληνας», προσδιορίζεται ο «υγιής έλληνας», ο φορέας μιας ‘άριας’ υγείας σύμφωνα με τα φαντασιωσικά πρότυπα της αρχαιοελληνικής κατασκευής και της βασισμένης σ΄ αυτήν παθολογικής προγονοπληξίας. 

Η κατεστημένη ψυχιατρική, χωρίς να ταυτίζεται με το ναζισμό, έχει, ωστόσο, βασικές συνιστώσες της λογικής και των πρακτικών υπό τις οποίες λειτουργεί, οι οποίες, κάτω από συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες (όπως οι σημερινές), μπορούν, όπως έχει δείξει το παρελθόν, να μετατραπούν σε όχημα της εξόντωσης, κάτω από χίλιες δικαιολογίες. Η κουλτούρα της κατεστημένης ψυχιατρικής στην Ελλάδα, αγκυλωμένη στα παραδοσιακά στερεότυπα της «ψυχικής νόσου» των εγχειριδίων και των διαφόρων «σχολών», σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση και την κατάρρευση των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, εν μέσω των οποίων λειτουργεί, δεν αποκλείει την επανεμφάνιση τέτοιων φαινομένων στο προσεχές μέλλον, κάτω από διάφορα προσχήματα και άλλοθι, και πιθανόν, αρχικά, με διαφορετικές, πιο «καλυμμένες» μορφές. Επανεμφάνιση, της οποίας αυτές οι λογικές ήδη λειτουργούν ως αρωγοί και οχήματα.

Υπενθυμίζουμε ότι  στο Δαφνί υπάρχει ένας Ψυχίατρος Διευθυντής (Κ. Παρασχάκης), που ήταν υποψήφιος με την Χρυσή Αυγή, ενώ και στο Δρομοκαϊτειο υπάρχουν κάποιοι (ελάχιστοι προς το παρόν) που εκφράζουν ανάλογες θέσεις.  Όλοι γνωρίζουμε ότι το "αυγό του φιδιού" επωάζεται και στο Δρομοκαϊτειο, και από ανάλογη θέση εξουσίας, μάλιστα, και απλώς το υποβαθμίζουμε ως "γραφικότητα"...Μήπως κάτι ανάλογο δεν συνέβαινε πριν 1-2 μόλις χρόνια με την Χρυσή Αυγή, όταν πολλοί την θεωρούσαν απλώς γραφική και χωρίς δυναμική, ενώ στην πραγματικότητα, και κάτω από τις παρούσες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, ήταν και είναι επικίνδυνη; Η ιστορία της ανόδου του Φασισμού και του Ναζισμού πρέπει να μας διδάξει πριν είναι αργά.


Όσο για τις απαράδεκτες συμπεριφορές,  θιασωτών ανάλογων απόψεων, που ευθαρσώς τις διατυπώνουν ακόμη και μέσα στο εφημερείο, πρέπει από εδώ και στο εξής να οριοθετούνται, να αποκρούονται άμεσα ή ακόμη και να καταγγέλλονται από όλους και από οποιαδήποτε θέση. Είναι απαράδεκτο δημόσιοι λειτουργοί, που έχουν δώσει και όρκο υποτίθεται, να διατυπώνουν ανάλογες θέσεις και να θεωρούν ότι το Δρομοκαίτειο τους "δίνει  χώρο" να το κάνουν. Η ιστορία έχει διδάξει ότι η ανοχή που επιδεικνύεται συχνά από επίσημα κέντρα εξουσίας σε τέτοιου είδους πεποιθήσεις, στάσεις και συμπεριφορές  ποτέ δεν είναι τυχαία. Οι φασιστικές, ρατσιστικές νοοτροπίες είναι γνωστό ότι λειτουργούν σαν δεκανίκι και δίνουν ιδεολογικό και ψευδοεπιστημονικό έρεισμα και "νομιμοποίηση" σε πολιτικές εξόντωσης και επιβολής συνθηκών στέρησης σε βασικά αγαθά και κοινωνικά δικαιώματα , σαν αυτές που υλοποιούνται σταδιακά  αυτήν την περίοδο (προσπαθώντας να περάσουν αθόρυβα) και που πρόκειται να κλιμακωθούν και να λάβουν ακραίες διαστάσεις στο αμέσως επόμενα χρόνια. Η ΣΙΩΠΗ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΝΟΧΗ.

Αντίθετο Ρεύμα


Πατήστε εδώ, για να διαβάσετε το κείμενο από την "οικολογική" ιστοσελίδα της Χρυσής Αυγής που εξυμνεί και προπαγανδίζει την στείρωση και την ευθανασία...