Ενημέρωση για τις δραστηριότητες του Σωματείου εργαζομένων του Δρομοκαϊτείου την εβδομάδα που πέρασε

Την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκαν  κοινή συνάντηση εκπροσώπων των  σωματείων εργαζομένων καθώς και των επιστημονικών συμβουλίων των δύο ψυχιατρικών νοσοκομείων Δαφνί και Δρομοκαϊτειο . Επίσης συνεδρίασε το Δ.Σ. του Σωματείου Εργαζομένων , με ανάλογο περιεχόμενο. Κεντρικά ζητήματα και στις δύο συναντήσεις  ήταν τα εξής:

1. Οι πιεστικές συνθήκες κάτω από τις οποίες  γίνεται έναρξη υλοποίησης του σχεδιασμού  του αναθεωρημένου προγράμματος  «Ψυχαργώς». Ενός σχεδίου αποδόμησης των υπηρεσιών των δύο ψυχιατρικών νοσοκομείων.
2.  Η ίδρυση τμήματος "ακαταλογίστων" στο Δαφνί  ως  μέρους του παραπάνω σχεδιασμού.
3.  Οργανισμοί των δύο ψυχιατρικών νοσοκομείων *
4.  Προβλήματα έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού και τρόποι αντιμετώπισης*
5.  Προτάσεις για κοινή δράση

*(Η  συνοπτική ενημέρωση   για τον οργανισμό και για τις ελλείψεις προσωπικού, έγινε περισσότερο στο πλαίσιο συζήτησης του Δ.Σ του Σωματείου εργαζομένων του Δρομοκαϊτείου και σε καμία περίπτωση  δεν αποτελεί  πρακτικά συνεδρίασης)

 

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ….

1.     Το τελευταίο διάστημα,  καθώς εντείνονται οι πιέσεις από την πλευρά του Υπουργείου για μετακίνηση ασθενών προς ΜΚΟ  «για το κλείσιμο των τμημάτων χρονίων», παράλληλα με τους πραγματικούς σχεδιασμούς που υπάρχουν και αποτυπώνονται στο επίσημο πρόγραμμα του Υπουργείου  και σε σχετικές αποφάσεις, αναπτύσσεται και έντονη φημολογία  «περί άμεσου κλεισίματος» με όλα τα επακόλουθα «Κλείνει σήμερα…, κλείνει σε 3μήνες…, κλείνει και απολύονται τόσοι...» κλπ.  Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί ,σε μεγάλο βαθμό , οφείλεται στο γεγονός ότι επιχειρείται η υλοποίηση ενός σχεδίου που έρχεται έτοιμο «από τα πάνω» . Στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε ήταν κοινή διαπίστωση ότι  δεν έχει γίνει η παραμικρή ουσιαστική διαβούλευση και διάλογος από την πλευρά του υπουργείου με τα επιστημονικά όργανα και τους εργαζόμενους των δύο νοσοκομείων σε σχέση με την αναγκαιότητα μετασχηματισμού των ενδονοσοκομειακών ψυχιατρικών υπηρεσιών σε κοινοτικές υπηρεσίες.  Ακόμη, είναι κοινή πεποίθηση ότι το προτεινόμενο από το υπουργείο σχέδιο είναι παντελώς ασαφές, αποσπασματικό, πρόχειρο και πριμοδοτεί ένα δεύτερο τεράστιο κύμα ιδιωτικοποιήσεων των κοινοτικών υπηρεσιών ψυχικής υγείας οι οποίες περνούν κατά 80% σε Αστικές Μη Κερδοσκοπικές Εταιρείες.  Η κυβέρνηση έχει αποφασίσει το πέρασμα, ακόμη και ,σχεδόν όλων , των νέων Κέντρων Ψυχικής Υγείας σε ΜΚΟ, εγκαταλείποντας στην τύχη τους και αποδομώντας σταδιακά μέχρι και τον οριστικό θάνατο, τις  Δημόσιες υπηρεσίες ψυχικής Υγείας. Μέχρι  και την «χαριστική βολή» των , ήδη, ειλημμένων αποφάσεων για το ποια, τελικά,  θα είναι η μοίρα προσωπικού και ασθενών.  Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι θα το μάθουμε τελευταίοι….

Ωστόσο , συζητήθηκε επίσης, ότι οι εργαζόμενοι και τα επιστημονικά όργανα των δύο μεγάλων ψυχιατρείων είμαστε  σε θέση  και πρέπει (περισσότερο από ποτέ) να αντιπροτείνουμε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για δημόσιες κοινοτικές υπηρεσίες και να διεκδικήσουμε την υλοποίηση του  μέσα στο Δημόσιο Σύστημα ψυχικής Υγείας  με  ουσιαστική ενίσχυση των  υλικών και ανθρώπινων πόρων (χρηματοδότηση, προσλήψεις κλπ).

2.       Συζητήθηκε η  επιβεβαιωμένη και επίσημα  «εξαγγελία» ίδρυσης τμήματος ακαταλογίστων στη θέση του σημερινού Μποδοσάκειου  στο Δαφνί, με μεταφορά των 100 χρόνιων ασθενών του Μποδοσάκειου σε ΜΚΟ . Η ίδρυση τμήματος «ακαταλογίστων» σηματοδοτεί, κατά πολλούς , την έναρξη της αποδόμησης των 2 ψυχιατρείων προς την κατεύθυνση του «άγριου εγκλεισμού» και της ίδρυσης δικαστικού ψυχιατρείου (100 θέσεων) στο Δαφνί.    Η υλοποίηση του τμήματος «ακαταλογίστων», σύμφωνα με εκτιμήσεις, αποτελεί το πρώτο βήμα για την έναρξη του  (με πρόχειρες και ταχείες διαδικασίες) κλεισίματος  ψυχιατρικών τμημάτων καθώς με αυτό τον τρόπο επιχειρείται να επιλυθεί το μείζον ζήτημα της διαχείρισης  της στέγασης των «ακαταλογίστων» του άρθρου 69  (οι οποίοι αντιμετωπίζονται από το νόμο ως «φυλακισμένοι» στο ψυχιατρείο).  Πιο απλά,  για να κλείσουν  τα ψυχιατρικά τμήματα πρέπει να μεταστεγάσουν κάπου τους ασθενείς που θεωρούνται «φυλακισμένοι» και τους απαγορεύεται να μετακινηθούν στην κοινότητα μέχρι την άρση της  «ψυχιατρικής κράτησης»  τους.  Στη συνάντηση διατυπώθηκαν κάποιες θέσεις από ορισμένους από τους παρευρισκόμενους αν και σε καμία περίπτωση αυτό δεν σημαίνει ότι έχει αποκρυσταλλωθεί οποιαδήποτε κοινή στάση εργαζομένων και επιστημονικών οργάνων σε σχέση με το ζήτημα .  Διατυπώθηκε η αναγκαιότητα αναζήτησης λύσης προς την κατεύθυνση αλλαγής  του άρθρου 69 ώστε να μην αντιμετωπίζονται,  από τον νόμο, οι θεραπευτές ως ισόβιοι φύλακες  και οι ασθενείς, αυτοί, ως ισόβιοι φυλακισμένοι. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν να υπάρξουν περισσότερες δυνατότητες νοσηλείας σε τμήματα ή και φιλοξενίας των «ακαταλογίστων» σε στεγαστικές ή άλλες δομές όπου δεν θα θεωρούνται φυλακισμένοι αλλά «υπό προστασία».

3.       Σε σχέση  με το ζήτημα των οργανισμών υπάρχει η μεγαλύτερη σύγχυση καθώς η επίσημη πληροφόρηση που έχουμε είναι όχι, απλώς ,ατελής αλλά υποτυπώδης. Οι φημολογίες "παίρνουν και δίνουν" και οι οργανισμοί έχουν γίνει «μπαλάκι» μεταξύ των υπουργείων Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Υγείας .  Σύμφωνα, λοιπόν, με  άτυπη ενημέρωση, η οποία ,ωστόσο, είναι βάσιμη, οι Οργανισμοί επέστρεψαν στο Υπουργείο Υγείας ανυπόγραφοι και με δραστική μείωση σε αριθμό  τμημάτων  και τομέων , ενώ ο αριθμός κλινών (ενδο και εξω-νοσοκομειακών ) παραμένουν σταθερές . Γεγονός που σημαίνει ότι, πιθανότατα, θα απαιτηθεί προσαρμογή των υπηρεσιών και της ιεραρχίας σε νέα δεδομένα. Στο Δ.Σ. του Σωματείου συζητήθηκε ,  σε αυτή τη βάση ( χωρίς ,ωστόσο, να παρθούν αποφάσεις  για συγκεκριμένες ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση) ότι είναι επιτακτική ανάγκη η κάλυψη όλων των κενών θέσεων σε ξενώνες και οικοτροφεία και η πλήρης ανάπτυξη με νέους ξενώνες των κλινών που αποτυπώνονται στον οργανισμό ως  «κλίνες αποκατάστασης». Στον οργανισμό, που είχε προτείνει το Δρομοκαϊτειο, υπήρχαν 150 τέτοιες κλίνες , οι οποίες όμως δεν έχουν αναπτυχθεί πλήρως. Στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο  100 κλινες, περίπου, σε ξενώνες και οικοτροφεία . Δικό μας συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να υλοποιηθούν συγκεκριμένα προγράμματα  στέγασης  50 χρονίων ασθενών, στην κοινότητα, από το Δρομοκαίτειο (μετασχηματισμός δηλαδή των χρόνιων τμημάτων σε οικοτροφεία-ξενώνες), για να υπάρξουν οι όροι υλοποίησης (το φυσικό αντικείμενο δηλαδή)   της  πληρότητας αυτών των κλινών που, προς το παρόν , μόνο πλασματική μπορεί να είναι.  Ακόμη, έγινε σύντομη αναφορά στις παρατηρήσεις οι οποίες συνοδεύουν τον οργανισμό που επιστράφηκε ανυπόγραφος. Ότι δηλαδή απαιτείται  α) πλήρης διαχωρισμός του διοικητικού καθεστώτος από το Δαφνί με εντελώς ξεχωριστή διοίκηση ,  β) γνωμοδότηση από τις Τομεακές Επιτροπές Ψυχικής Υγείας  για τους οργανισμούς  , γ) Η χρήση, ως προτύπου, στην τελική αποτύπωση του οργανισμού των οργανισμών άλλων Νοσοκομείων (π.χ. Ευαγγελισμός, Α.Συγγρού). Σε σχέση με τις τελευταίες παρατηρήσεις είναι βέβαιο ότι πρέπει να έχουμε πληρέστερη και επίσημη ενημέρωση για να τοποθετηθούμε. Τέλος πιστεύουμε ότι το ζήτημα των οργανισμών συνδέεται άμεσα με τα δύο προηγούμενα ζητήματα  ,  με τους γενικότερους σχεδιασμούς του υπουργείου για  τα δύο ψυχιατρικά νοσοκομεία και με το συνολικό σύστημα ψυχικής υγείας ,όπως (χαοτικά) αναπτύσσεται και δεν μπορεί κανείς να τα αντιμετωπίζει ξεκομμένα ως τοπικές διεκδικήσεις .

4.     Το πρόβλημα έλλειψης, κυρίως, νοσηλευτικού προσωπικού το οποίο έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις τέθηκε με μεγάλη έμφαση από όλες τις παρατάξεις ,καθώς, σε πολλά τμήματα (ακόμη και σε τμήματα οξέων) οι βάρδιες  μένουν πολύ συχνά μονές. Στα τμήματα χρονίων, δε, αυτό τείνει να είναι κανόνας στις νυχτερινές βάρδιες. Η τραγική έλλειψη σε νοσηλευτικό προσωπικό οδηγεί το νοσοκομείο στο να στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό  για την λειτουργία του ακόμη και στους νοσηλευτές που κάνουν πρακτική άσκηση. Είναι κοινό μυστικό ότι αν λείψουν οι νοσηλευτές που κάνουν πρακτική το νοσοκομείο θα «καταρρεύσει». Σε αυτή τη βάση και μετά από διαρκείς εκκλήσεις, από τους ίδιους τους νοσηλευτές που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα μέσα στα τμήματα, άνοιξε το  ζήτημα, που ούτως ή άλλως «κάνει τον γύρο» του Δρομοκαϊτείου , των νοσηλευτών που υπηρετούν, με απλή μετακίνηση , σε αλλότρια καθήκοντα.  Η συζήτηση αυτή δεν αφορά όσους έχουν μεταταχθεί σε άλλες οργανικές θέσεις καθώς αυτοί οι υπάλληλοι δεν εμφανίζονται ως νοσηλευτικό δυναμικό. Συζητήθηκε, καταρχήν, ότι   πρέπει  να διευκρινιστεί ο ακριβής αριθμός τους , ώστε να διαφανεί εάν η επιστροφή τους σε νοσηλευτικά καθήκοντα θα έλυνε το πρόβλημα. Επίσης συζητήθηκε ότι θα  υπάρξει πρόβλημα    αναπλήρωσης τους στα καθήκοντα που τους έχουν ανατεθεί , λύση στο  οποίο δεν μπορεί να δώσει το σωματείο.   Διατυπώθηκε, ωστόσο, ότι σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα που εγείρει έντονες εσωτερικές αντιφάσεις και που είναι πολύ πιθανό να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για την άσκηση μικροπολιτικής    πρέπει να εξασφαλιστεί ομόφωνη απόφαση για την οποιαδήποτε διεκδίκηση, από πλευράς σωματείου, αλλαγής του status των νοσηλευτών (που δεν είναι μεταταγμένοι) που υπηρετούν σε αλλότρια καθήκοντα (επιστροφής τους δηλαδή σε νοσηλευτικά καθήκοντα) .  Συζητήθηκε, ακόμη, ότι πιθανώς το πρόβλημα,της έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού, θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί (προσωρινά και ατελώς) με  εσωτερική ανακατανομή κλινών ή/και προσωπικού  προκειμένου να ελαφρυνθούν τμήματα που έχουν περισσότερες κλίνες   ή/και να γίνει μετακίνηση προσωπικού από τμήματα που δεν έχουν πληρότητα. Δεν πάρθηκε οποιαδήποτε απόφαση για υποβολή συγκεκριμένης πρόταση,ς από το Σωματείο, σε σχέση με το θέμα που πρώτη φορά μπήκε σε συζήτηση στο Δ.Σ. του Σωματείου. Τέλος,  διακινούνται φήμες ότι οι νοσηλευτές που κατέθεσαν τον προβληματισμό τους σε σχέση με το ζήτημα « διακατέχονται από αισθήματα μισαλλοδοξίας» κλπ. Θεωρούμε ότι μία τέτοια εκτίμηση αδικεί κατάφωρα τους νοσηλευτές, που υπηρετούν στην πρώτη γραμμή και εκφράζουν, και με αυτό τον τρόπο, την απόγνωση τους  και το αδιέξοδο στο οποίο έχουν περιέλθει, χωρίς δική τους υπαιτιότητα.   Αυτή η απόγνωση και αυτό το αδιέξοδο δεν μπορεί  να γίνονται αντικείμενο ειρωνείας ή μικροπολιτικής εκμετάλλευσης.  Η έκκληση για αντιμετώπιση του προβλήματος της επικείμενης κατάρρευσης της νοσηλευτικής υπηρεσίας  οφείλει ,τουλάχιστον, να εισακουστεί με την σοβαρότητα που της αξίζει  και να εγγραφεί και στο πεδίο της συλλογικής  διεκδίκησης από όλους  για όλους.  Με απλά λόγια πρέπει να είναι κτήμα όλων, και όχι μόνο των νοσηλευτών,  η δυναμική διεκδίκηση  προσλήψεων (κυρίως  νοσηλευτών) και  πρέπει , αυτό , να αποδεικνύεται στην πράξη (πολύ περισσότερο, δε, από όσους στο παρελθόν εκτελούσαν νοσηλευτικά καθήκοντα) . Κανείς δεν πρέπει να αποστασιοποιείται ή να αντιμετωπίζει «αφ υψηλού»  τις  κινητοποιήσεις και τις μάχες που δίνονται και σε αυτό το μέτωπο.

5.  Και στις δύο συναντήσεις αναδείχθηκε η αναγκαιότητα  για συγκρότηση μετώπου και των δύο δημόσιων ψυχιατρείων  για να δοθεί απάντηση στην απαξίωση στην οποία καταδικάζεται το δημόσιο σύστημα ψυχικής υγείας. 

-Συγκεκριμένα προτάθηκαν , καταρχήν, στην κοινή συνάντηση των επιστημονικών συμβουλίων και σωματείων που πραγματοποιήθηκε στο Δαφνί :

α) Η συγκρότηση οργανωτικής επιτροπής για την πραγματοποίηση προσεχώς  («συνδικαλιστικής - επιστημονικής» ) Ημερίδας-Συνάντησης  για μία  «Αντιπρόταση σχεδίου δράσης για την Ψυχική Υγεία από τα κάτω»  και για την ανάδειξη των σημείων αιχμής των διεκδικήσεων μας (π.χ. προσλήψεις, ενάντια στην επιχειρηματική δράση στην Ψυχική Υγεία κλπ)

β) Μορφές κοινής δράσης (π.χ.  οργάνωση, διαμέσου των πρωτοβάθμιων σωματείων και των συνελεύσεων,   κοινής πορείας στο Υπουργείο Υγείας , κοινής συνέντευξης τύπου για την κατάσταση στην οποία οδηγείται τo δημόσιo σύστημα  ψυχικής υγείας κ.α)

-και , αποφασίστηκε , στην συνέχεια,  στη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Σωματείου του Δρομοκαιτείου:

α)  Το κάλεσμα κοινής Συνέλευσης (συγκέντρωσης) των εργαζομένων των δύο Ψυχιατρείων αυτή την εβδομάδα (11-15/3) για την πραγματοποίηση κινητοποίησης στο Υπουργείο την παραπάνω εβδομάδα ,( αμέσως μετά την Καθαρή Δευτέρα) .

β) Να επανεξετασθεί η δυνατότητα συμμετοχής μελών του Δ.Σ. του σωματείου του  Δρομοκαιτείου στην οργάνωση ημερίδας  με τα περιεχόμενα που περιγράφονται παραπάνω.

Στην συνεδρίαση του Σωματείου έγινε ιδιαίτερη μνεία  για το ζήτημα των διαθεσιμοτήτων και των οριζόντιων απολύσεων που απειλούν και το προσωπικό των νοσοκομείων.  Ζήτημα που είναι σε απόλυτη προτεραιότητα (και θα είναι διαρκώς από δω και στο εξής) και που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί  μεμονωμένα όπως , άλλωστε,  και όλα τα άλλα ….  

Την  διαδρομή που θα ενώσει  όλες τις δυνάμεις της κοινωνίας σε κοινές διεκδικήσεις στο δρόμο  θα την βρούμε μόνο μέσα από κοινή δράση.

Η ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟY ΜΕΤΩΠΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕ  ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΓΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ «ΙΣΟΡΡΟΠΙΑΣ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ» , ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ , Ε.Ε. ΚΑΙ ΔΝΤ  ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ.

Αντίθετο Ρεύμα