Διεκδικώντας ένα άλλο Δημόσιο Σύστημα Ψυχικής Υγείας στην εποχή του Μνημονίου…

Διεκδικώντας ένα άλλο Δημόσιο Σύστημα Ψυχικής Υγείας στην εποχή του Μνημονίου…

Την περίοδο κρίσης  που διανύουμε, που κεκτημένα του εργατικού κινήματος  κατακρεουργούνται, διεκδικήσεις  ετών  χρησιμοποιούνται ως άλλοθι (π.χ. ενιαίο μισθολόγιο, Ενιαίος ασφαλιστικός φορέας, εξυγίανση του Δημοσίου , εκπαιδευτική μεταρρύθμιση κλπ)  για την εφαρμογή Μνημονιακών μέτρων.   Η Ψυχιατρική μεταρρύθμιση δεν αποτελεί εξαίρεση.  Η Ψυχική Υγεία «δολοφονείται» ως βίωμα και ως σύστημα. Τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα των ανθρώπων είτε  έχουν ψυχιατρική διάγνωση είτε όχι, είναι όλο και πιο περίπλοκα και δυσεπίλυτα. Άνεργοι, αβοήθητοι ηλικιωμένοι, πολλαπλή χρήση ουσιών, αλκοολισμός, οικογένειες που λυγίζουν.    Άνθρωποι, σκιές του εαυτού τους, περιπλανώμενοι στα Επείγοντα των Νοσοκομείων.   Μνημονιακά παλιρροιακά κύματα που ξεβράζουν ανθρώπους στο περιθώριο των χώρων κράτησης, του δρόμου, των Ψυχιατρείων.

Οι νοσηλευόμενοι με ψυχιατρική διάγνωση που οδηγήθηκαν στην εξάρτηση από το Σύστημα Ψυχικής Υγείας,  χωρίς να ελέγχουν καμία παράμετρο των υπηρεσιών που τους παρέχονται, αναγκάζονται ή να αποδεχτούν τον ακραίο εγκλεισμό ως «λύση», ή να εγκαταλειφθούν χωρίς καμία μέριμνα σε ένα κοινωνικό περιβάλλον αφιλόξενο και άγριο αφού οι κοινοτικές υπηρεσίες είναι ελάχιστες και η Πρόνοια ανύπαρκτη πλέον. 

Αυτή η πραγματικότητα αντανακλάται  και στην  αμηχανία ενός, ούτως ή άλλως, ανεπαρκούς μοντέλου περίθαλψης. Οι ουρές στις υπηρεσίες Πρόνοιας, με ατέρμονους ελέγχους και καταγραφές χωρίς αποτέλεσμα,  το επίδομα και η σύνταξη που κόβεται, κακές συνθήκες διαβίωσης, η φασαρία στο σπίτι, τα ξεσπάσματα βίας, η υποτροπή, η απόπειρα αυτοκτονίας, η εκδίωξη από το σπίτι, η έξωση, το συσσίτιο, η επιβίωση στο δρόμο  ….

Ανθρώπινες διαδρομές και ιστορίες που τις βλέπουμε κάθε μέρα και που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με εργαζόμενους απλήρωτους, κακοπληρωμένους και απαξιωμένους. Ελλείψεις  σε ακραίο βαθμό πλέον.  Συχνά,  απομένουν, δύο ή ακόμη και ένας  νοσηλευτής στη βάρδια με 35 νοσηλευόμενους οι οποίοι έχουν πολλαπλές ανάγκες και εκφράζουν  πολλαπλά  αιτήματα.

Αναπάντητες ανάγκες και αιτήματα εξαιτίας, όχι μόνο της ισοπεδωτικής ιδρυματικής λειτουργίας, αλλά και εξαιτίας των γενικευμένων ελλείψεων και της υποχρηματοδότησης.

  Αντιφάσεις που  κυοφορούνταν όλα τα προηγούμενα  χρόνια σιωπηρά μέσα στο πάσχον, κατακερματισμένο και αποκομμένο από το κοινωνικό γίγνεσθαι, Σύστημα Ψυχικής Υγείας και αναδεικνύονται, τώρα, με τον πλέον ηχηρό και σκληρό τρόπο, με την υλοποίηση των υπουργικών και κοινοτικών σχεδίων για γρήγορο κλείσιμο των ψυχιατρείων χωρίς να πληρούνται οι προϋποθέσεις ανάπτυξης των απαιτούμενων υπηρεσιών που θα τα αντικαταστήσουν.

Αντιφάσεις που, αντί να μας σπρώξουν στην οπισθοδρόμηση, την οχύρωση πίσω από το Άσυλο και την αδράνεια, πρέπει, αντίθετα, να μας κάνουν να βγούμε μπροστά και να διεκδικήσουμε  τα πάντα …

Αλλά σε ποια κατεύθυνση;  Τι σχέδιο  και  πολιτική πρόταση έχουμε απέναντι στην, με ταχείες διαδικασίες,  αποδόμηση και ιδιωτικοποίηση του Συστήματος Ψυχικής Υγείας,  που  υλοποιείται και με υπουργικές υπογραφές πλέον;   Είναι απάντηση η διατήρηση των Ασυλικών Τμημάτων (τμημάτων χρονίων) και οι εσωτερικές συγχωνεύσεις ; Είναι απάντηση οι προτάσεις  και  φήμες που διακινούνται για  συγχωνεύσεις και συρρίκνωση των εξωνοσοκομειακών δομών προκειμένου να αντιμετωπιστούν βραχυπρόθεσμα και πρόχειρα οι ελλείψεις σε προσωπικό;  Είναι απάντηση η άνευ όρων παράδοση στις ΜΚΟ των υπηρεσιών που θα έπρεπε να έχουμε αναπτύξει;  Αυτή η τακτική αποτελούσε και αποτελεί  την αυτοκαταστροφή μας. Αυτή η τακτική γίνεται άλλοθι για την πλήρη απαξίωση μας  και την ραγδαία ιδιωτικοποίηση της Ψυχικής Υγείας μέχρι και τον οριστική αποσύνθεση των Δημόσιων Φορέων Ψυχικής Υγείας.  

Με τι αιτήματα για το Σύστημα Ψυχικής Υγείας κατεβαίνουμε στο δρόμο;;;  

Είναι η στιγμή που όλοι, εκτός από την ανάγκη για μικρές και μεγάλες  ανατροπές  σε όλη την κοινωνία, συνειδητοποιούμε την αναγκαιότητα για ένα άλλο Σύστημα Ψυχικής Υγείας,  κάνοντας την αυτοκριτική μας και ξεκινώντας  από το μηδέν…  

Ολοκληρωτική αναδιοργάνωση των υπηρεσιών με έμφαση στην κοινότητα και σταδιακός μετασχηματισμός των Ψυχιατρείων. 

Πλήρης Τομεοποίηση  στην πράξη.  Επαναχάραξη, σύμφωνα με τα νέα δεδομένα,  του «Χάρτη Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας»  με νέους  πληθυσμιακούς και γεωγραφικούς Ψυχιατρικούς  τομείς (ανά 100.000 κατοίκους) .

Λειτουργία των κλινικών των Ψυχιατρείων Τομεοποιημένα, ώστε να αναδειχθούν οι πραγματικές ανάγκες    και να προετοιμαστεί σταδιακά η μεταφορά των κλινικών των ψυχιατρείων στα Γενικά Νοσοκομεία.  Στη συνέχεια, πλήρης ανάπτυξη του απαιτούμενου αριθμού κλινών νοσηλείας  στα Γενικά Νοσοκομεία κάθε Τομέα  με πλήρη ανάληψη της ευθύνης  για την νοσηλεία των ασθενών του Τομέα. 

Πλήρης, και αποκλειστικά από το Δημόσιο,  ανάπτυξη όλων των απαιτούμενων Κέντρων Ψυχικής Υγείας σε κάθε Ψυχιατρικό τομέα  σε διασύνδεση με τις κλινικές και τις δομές, ως προϋπόθεση του κλεισίματος του Ψυχιατρείου. 

Δημιουργία όσων στεγαστικών δομών στην κοινότητα χρειάζονται – και ανάλογου, κατά περίπτωση, βαθμού φροντίδας, στήριξης και προστασίας- για την μετάβαση και φιλοξενία όλων των ασθενών που τώρα νοσηλεύονται στα τμήματα χρονίων.

Στενή λειτουργική διασύνδεση όλων  των παραπάνω υπηρεσιών κάθε Ψυχιατρικού Τομέα (ΤΟΨΥ), με άξονα τα Κέντρο Ψυχικής Υγείας.  Οι ασθενείς να μπορούν να διατρέξουν όλη την κλίμακα υπηρεσιών του τομέα ανάλογα με τις ανάγκες τους σε κάθε δεδομένη περίοδο. Από την πιο ανοιχτή στην κοινότητα π.χ. Κέντρο Ψυχικής Υγείας, με υπηρεσίες πρόληψης και ολοκληρωμένης στήριξης  στον τόπο κατοικίας, Κέντρου  Ημέρας κλπ,  μέχρι και  τη νοσηλεία σε τμήμα οξέων ή τη μακροχρόνια φιλοξενία σε στεγαστική δομή.

 Εξασφάλιση, της συνέχειας  και σταθερότητα στην παρακολούθηση του κάθε περιστατικού  ώστε να προλαμβάνονται υποτροπές  (φαινόμενο της περιστρεφόμενης πόρτας).   

Αξιοποίηση όλων των ειδικοτήτων εκτός των θεραπευτών (Διοικητικών, τεχνικών, βοηθητικών κλπ)  σε κοινοτικές  υπηρεσίες  Ψυχικής Υγείας,  αξιοποίηση που είναι απαραίτητη για την απάντηση περίπλοκων υλικών αναγκών  για φροντίδα  και  στήριξη στον τόπο κατοικίας των ανθρώπων που έχουν σοβαρά προβλήματα. 

Διεκδικούμε :

Επαρκή χρηματοδότηση ενός ολοκληρωμένου Δημόσιου Συστήματος Ψυχικής Υγείας, αναβάθμιση και επέκταση των προνοιακών παροχών, καθώς και των δομών και των ευκαιριών για εργασιακή ένταξη - με ενδιάμεσο αίτημα την αποκλειστική αξιοποίηση  από το Δημόσιο των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων που τώρα  διοχετεύονται συστηματικά στον ιδιωτικό (δήθεν) μη κερδοσκοπικό Τομέα.

Σταδιακή ένταξη των εξωνοσοκομειακών δομών των ΜΚΟ στο δημόσιο σύστημα Ψυχικής Υγείας, αφού ούτως ή άλλως χρηματοδοτούνται 100% από το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία.

Εξασφάλιση  όλων των  θέσεων εργασίας  και με επιπλέον προσλήψεις, με κατάργηση του κανόνα 10 προς 1 για την πλήρη  υλοποίηση όλων των κοινοτικών δομών που είναι αναγκαίες.

ΟΤΑΝ ΜΑΣ ΤΑ ΣΤΕΡΟΥΝ ΟΛΑ ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Αντίθετο Ρεύμα