Μετά την παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας: από τη σκοπιά των εργαζομένων-λειτουργών

Σωματείο Εργαζομένων σε φορείς Ψυχικά Ασθενών και Ευάλωτων Κοινωνικά Ομάδων (Σ.Ε.Ψ.Α.Ε.Κ.Ο)

Διεύθυνση: Ζωοδ. Πηγής 113Β, τηλ. 6977177173, 6974646166, email: sepsaeko@gmail.com

Μετά την παγκόσμια ημέρα ψυχικής υγείας: από τη σκοπιά των εργαζομένων-λειτουργών

Εμείς οι εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία που μαζί με τους εργαζόμενους στην ειδική αγωγή επιλέξαμε να απεργήσουμε τη μέρα που θεσπίστηκε για την ευαισθητοποίηση για θέματα ψυχικής υγείας, τη μέρα που θα έπρεπε να αναδεικνύονται τα δικαιώματα των ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, την ημέρα που θα τόνιζε ότι η περιθωριοποίηση και ο στιγματισμός όσων νοσούν ανήκει σε παλαιότερες εποχές. Αυτή τη μέρα, 10 Οκτωβρίου 2012 επιλέξαμε να απεργήσουμε για να δώσουμε το μήνυμα ότι δε σκοπεύουμε να μείνουμε παρατηρητές σ’ άλλο ένα κοινωνικό έγκλημα που συντελείται, αυτό των υπηρεσιών ψυχικής υγείας. Ο θάνατος του κοινωνικού κράτους, υγεία, απεξάρτηση, βοήθεια στο σπίτι, υπηρεσίες σε άτομα με αναπηρίες κτλ δεν είναι αργός αλλά ταχύς και βάναυσος.

Τι μας είπε για άλλη μια φορά το Υπουργείο δια στόματος της Υφυπουργού κυρίας Σκοπούλη και των συνεργατών της;

Μας είπαν ότι λεφτά δεν υπάρχουν. Τα υπόλοιπα είναι περιττά για να αναφερθούμε σε αυτά. Και επειδή ενόψει της 10^ης Οκτώβρη η κυρία Σκοπούλη ήθελε να έχει προλάβει να δημιουργήσει το κλίμα για να αποποιηθεί των ευθυνών της μίλησε για το φαγοπότι των ΜΚΟ στην Ψυχική Υγεία και πως οι σπατάλες τους είναι ο λόγος  που δεν αρκούν τα χρήματα. Είπε, ακόμα, παραμονή της παγκόσμιας ημέρας της Ψυχικής Υγείας ότι με όσα έχουμε πρέπει να τα βγάλουμε πέρα, αλλιώς θα καταστραφούμε. Επιπλέον, μας είπε και πάλι η ηγεσία του ΥΥΚΑ ότι οι προηγούμενες ηγεσίες άφησαν ανεξέλεγκτες τις δομές, δηλαδή ακριβώς ότι είπαν και οι προηγούμενοι.  Εμείς οφείλουμε όμως να αποκαλύψουμε την υποκρισία τους και να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Καμία πολιτική ηγεσία που πέρασε από το Υπουργείο δεν ήθελε τις υπηρεσίες ψυχικής υγείας, καμιά τους δεν τιμώρησε όσους πραγματικά κακοδιαχειρίστηκαν κρατικό χρήμα. Αντίθετα όλοι τους χρησιμοποίησαν την κακοδιαχείριση των διοικήσεων σαν άλλοθι για να μη χρηματοδοτούν τις υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να μένουν ξεκρέμαστοι σε καθεστώς αγωνίας οι ασθενείς και απλήρωτοι εργαζόμενοι επί σειρά μηνών τα τελευταία 8 χρόνια. Γιατί καμιά διοίκηση όμως που έκανε κακοδιαχείριση δεν τιμωρήθηκε; Τι σχέσεις είχαν και έχουν με την εκάστοτε κυβέρνηση και ηγεσία ώστε ποτέ να μην τους βάζουν χέρι;

Ακόμα και σήμερα έχουμε το παράδειγμα του φορέα Περιβολάκι, που με αυθαίρετο και παράνομο τρόπο έκλεισε 2 δομές του στο Χαλάνδρι συρρικνώνοντας  τις υπηρεσίες του σε παιδιά με σοβαρές ψυχικές διαταραχές και τις οικογένειές τους και αφήνοντας στο κενό 43 επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Το Υπουργείο Υγείας γνωρίζει πολύ καλά την περίπτωση και ανέλαβε να δώσει υποτίθεται λύση. Ποια είναι αυτή; Οι εργαζόμενοι είναι ακόμη στο κενό και απειλεί τη διοίκηση ότι από την 1^η Σεπτέμβρη τους στερεί την άδεια λειτουργίας για τις δομές που ήδη η διοίκηση έχει κλείσει (το ΥΥΚΑ δεν θα καταβάλει αναδρομικά από 1^η Σεπτέμβρη τα έξοδα των δύο δομών) και όλα δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι είναι αυτοί που πάλι τιμωρούνται και όχι η παράνομη διοίκηση. Όταν μάλιστα στη συνάντηση της 10^ης Οκτώβρη στο γραφείο της Υφυπουργού ρωτήθηκαν οι αρμόδιοι γιατί δεν τιμωρείται η συγκεκριμένη διοίκηση για την αυθαιρεσία της, είπαν πως δεν είναι εισαγγελείς. Επομένως, γιατί υποτίθεται ότι θα ελέγξουν και όλους τους υπόλοιπους φορείς; Για να διαπιστώσουν την όποια τυχόν αυθαιρεσία και να κόψουν τη χρηματοδότηση για ασθενείς και εργαζόμενους;

Η αλήθεια είναι, λοιπόν πως το σχέδιο είναι είτε το κλείσιμο των δομών, είτε η μετατροπή κάποιων σε ιδιωτικά κέντρα, για όσους ακόμα έχουν να πληρώσουν, είτε η μετατροπή κάποιων σε άσυλα είτε η μετατροπή των πλατειών της χώρας σε χώρους «φιλοξενίας» ψυχικά ασθενών και άλλων αστέγων, φτωχών, μεταναστών κοκ. Γιατί όταν η συζήτηση αφορά τους λήπτες, η τοποθέτηση του υπουργείου στη συνάντηση με τα σωματεία εργαζομένων και ληπτών στις 10/10, μιλά για μείωση του κόστους νοσηλείας συγκρίνοντας ανόμοιες περιπτώσεις σε μια λογική οριζόντιας περικοπής. Τι σημαίνουν τα λόγια της υφυπουργού ότι θα πρέπει να παρέχουμε «κάποιες» απροσδιόριστες υπηρεσίες με λιγότερο κόστος; Λιγότερα λεφτά λοιπόν από τον κρατικό προϋπολογισμό για τους ασθενείς, νέες μειώσεις μισθών, μετατροπές συμβάσεων σε ορισμένου χρόνου με εξευτελιστικούς όρους, συμβάσεις έργου για μερικά ευρώ. Όλα αυτά για να περηφανεύεται η πολιτική ηγεσία ότι φέρνει σε πέρας το θεάρεστο έργο της ψυχιατρικής μεταρρύθμισης ακόμη και αν τα θύματα της πολιτικής της είναι συντριπτικά περισσότερα από τους ωφελούμενους. Η αλήθεια είναι ότι λεφτά δεν υπάρχουν για όλους αυτούς, για όλους εμάς, αλλά λεφτά υπάρχουν για τους βιομηχάνους, τις τράπεζες, κάποιους υπουργούς πρώην και νυν.

Τι μας μένει να κάνουμε;

Να μη δουλέψουμε ούτε μια μέρα ακόμη απλήρωτοι, να κάνουμε επισχέσεις εργασίας, να πάρουμε το επίδομα επίσχεσης για να επιβιώσουμε και να μην πάμε σπίτια μας. Να είμαστε κάθε μέρα αν είναι δυνατό στα Υπουργεία, έξω και μέσα, στους δρόμους έξω από τις δομές που εργαζόμαστε, στις εθνικές οδούς, στα δημαρχεία, στις πλατείες και να απαιτήσουμε τη συνέχεια των υπηρεσιών μας, της ψυχικής υγείας. Να συντονιστούμε ευρύτερα στο δρόμο που ήδη έχουμε πάρει με όσους ενδιαφέρονται να αγωνιστούν για να έχουμε αξιοπρεπή ζωή με κοινωνικό κράτος για να ανατρέψουμε όσους μας εξαθλιώνουν.        

Το Δ.Σ. του Σ.Ε.Ψ.Α.Ε.Κ.Ο.